Lutek Danielak, bohater „Wodzireja” (1977) został w kinie polskim po wsze czasy symbolem bezwzględnego karierowicza. Takim, co to nie ma wyrzutów sumienia, nie przebiera w środkach i zmierza do celu po trupach. W momencie premiery filmu wydawało się, że Danielak wyrasta wprost z realiów tamtej epoki, jest nieodrodnym dzieckiem swoich czasów. Zapewne tak. Ale kiedy ogląda się „Wodzireja” dzisiaj, czterdzieści lat po premierze, nie sposób pozbyć się wrażenia, że równie dobrze odnalazłby się we współczesnych realiach. Czasy się zmieniają, a kolejne wcielenia Danielaków mają się ciągle dobrze.