Francuski filmowiec Bertrand Mandico jest najbliższy statusu celebryty, jaki może mieć ktokolwiek w dziedzinie filmu krótkometrażowego. [...] Jego najświeższe dzieło, “Powrót tragedii”, miało właśnie swoją światową premierę na weneckim konkursie Orizzonti Corti.

O ile przyjemnie się go ogląda, o tyle trudno opisać, o co w nim chodzi, nie używając etykietek, które mogą być źle odczytane. “Powrót tragedii” to w gruncie rzeczy oda do kina gatunkowego przeszłości, ze szczególnym uwzględnieniem widma tandety. Pełno w nim odniesień do zbyt wielu rzeczy, od radykalnej strony amerykańskiego kina niezależnego początku lat 70. po produkcje Andy'ego Warhola, od neo-giallo po Tromę, od Johna Watersa po obskurną pornografię.

Fabuła filmu podzielona jest na 7 rozdziałów obejmujących to samo zdarzenie: interwencję dwóch policjantów (w tej roli Peter McCabe i Oleg Dubson) na widok czegoś, co może być makabryczną zbrodnią lub rytuałem odprawianym przez kultystów skupionych wokół ich guru Katebusha (David Patrick Kelly) i jego zastępcy Tragedii (muza Mandico i współproducentka Elina Löwensohn). Z każdym cyklem fabuły zmieniają się pewne parametry, uruchamiając inny, równie nonsensowny łańcuch zdarzeń. W zasadzie można by to określić jako eksperyment z teorią chaosu przełożony na kino jako formę sztuki. [...]

Marko Stojiljković, UBIQUARIAN