Jan Svěrák wszedł przebojem do kina u progu lat 90. Już za szkolną etiudę „Ropaki” (1988) dostał studenckiego Oscara. Za swój błyskotliwy debiut „Szkoła podstawowa” (1991) otrzymał nominację do „prawdziwego” Oscara. A ów filmowy przedmiot pożądania trafił w końcu w jego ręce dzięki rewelacyjnemu „Koli” (1996). Właściwie koniec ubiegłego wieku to imponujące pasmo sukcesów cudownego dziecka czeskiego kina. W kolejnych filmach pozostaje duchowym spadkobiercą najlepszych tradycji pamiętnej szkoły czeskiej. Można w nich bez trudu odnaleźć ten sam, dobrze znajomy klimat z dzieł Formana czy Menzla. Nacechowane ciepłem, wyrozumiałością dla ludzkich słabości i rozbrajającym humorem, filmy te stały się znakiem firmowym nowej czeskiej fali, tej z lat 90.